روح مادر و روح جنین

روح مادر و روح جنین

آیا ارتباطی بین روح مادر باردار با روح جنین درون شکمش وجود دارد؟ بطور کلی می خواهم درباره ی روح جنین و اینکه آیا او ارتباطی ماورایی با دنیای اطراف دارد یا نه، چیزهایی بدانم.
زمانی که انبوه نامه ها و ایمیل های رسیده را بررسی می کردم، به سؤال بالا برخوردم، سؤالی جالب و در عین حال پیچیده. چه کسی می تواند به درستی بگوید که احساسات و عواطف روحی جنین، آن هم در زمانی که هنوز در رحم مادر بسر می برد، چگونه است؟
آیا هیچ کدام از ما آن دوران را به خاطر داریم؟ البته که نه. تمام خاطرات و ذهنیات ما به حدود سه الی چهار سالگی بازمی گردد. ما حتی نمی توانیم چیزی از دوران نوزادی خود به خاطر بیاوریم. با این حال سعی می کنم تا جایی که می توانم به سؤال بالا پاسخ داده و با استناد به یافته های علمی، ارتباطات جنین با دنیای بیرون را شرح دهم.
همه ی ما می دانیم که حدود بیست و هشت هفته بعد از شروع بارداری مادر، جنین به حالت انسان در می آید و اعضای بدن او تا حدود زیادی شکل می گیرند و تمام این اندام ها آغاز به کار می کنند.
علاوه بر این ،‌جنین دارای احساسات و عواطف (روحی) شده و به بسیاری از اعمال واکنش نشان می دهد . این واکنش ها رفته رفته شدیدتر شده و در هفت ماهگی به اوج خود می رسد. حال می خواهیم بدانیم روح جنین یا به عبارتی اندیشه ها و احساسات او در این دوران چگونه عمل می کنند؟
براساس یافته های دانشمندان، جنین از حدود چهارماهگی به بعد می تواند با مادر خود ارتباط برقرار کند. البته این ارتباط تا مقدار زیادی یکطرفه است. به این معنی که روح جنین می تواند احساسات مادر را درک کرده و در خود ضبط کند. جالب است بدانید که بر اساس گفته های دانشمندان، قسمت اعظم ضمیر ناخودآگاه یک شخص در همین زمان شکل می گیرد . به این معنی که جنین با آگاهی از عکس العمل های مادر در هنگام ترس، خشم، شادی و ... این واکنش ها را دریافته و آنها را برای همیشه به خاطر می سپارد.
می گویم برای همیشه، چون اگر چه ما هرگز نمی دانیم در دورانی که در رحم مادر بسر می بردیم چه اتفاقاتی برای عواطف مان روی داده است،‌ با این حال همه ی آنها در ضمیر ناخودآگاه ما باقی مانده اند و بیشتر رفتارهای ما را شکل می دهند. دانشمندان حتی پا را فراتر گذاشته و می گویند بخشی از شخصیت یک انسان ، درست در همین دوران شکل می گیرد. روح جنین با روح مادر ارتباطی تنگاتنگ دارد و هر عکس العمل و اندیشه ی مادر بر روح فرزندش تأثیر مستقیم می گذارد. زنی را می شناسم که از دوران کودکی از بودن در جمع وحشت دارد. او همیشه می گوید نمی تواند در میان دیگران راحت باشد و احساس می کند هیچ کس او را قبول ندارد و در هر جمعی به عنوان موجودی اضافه با او رفتار می شود. زمانی که با مادر این زن صحبت کردم، دریافتم که این مادر قبل از بارداری دخترش،‌پنج فرزند دیگر به دنیا آورده و این بارداری،‌ کاملاً ناخواسته بوده است. او گفت که در دوران حاملگی مرتب به این فکر می کرده که این بچه برای خانواده ی پرجمعیت آنها بار اضافی است. می بینید که چگونه این مادر اندیشه هایش را به جنین درون شکمش منتقل کرده و برای او شخصیتی مردم گریز و بدون اعتماد به نفس ساخته است. بهتر است بدانید که این مادر پس از تولد دخترش، کوچکترین صحبتی در این باره با او نکرده و رفتارش با این فرزند ناخواسته، کوچکترین تفاوتی با فرزندان دیگرش نداشته است. نمونه هایی از این دست بسیار است. «آلبا» زمانی که شش ماهه باردار بود، از همسرش طلاق گرفت. شوهر او مردی عصبی و تندخو بود و در زمان دعوا، وسایل خانه را به طرف همسر باردارش پرتاب می کرد. در این مواقع، آلبا برای حفاظت از جنین درون شکمش، گوشه یی می نشست و دست هایش را مقابل شکمش می گرفت. یک ماه پس از به دنیا آمدن «ویرجینیا» آلبا با پزشک معالجش ازدواج کرد.
ویرجینیا هرگز نفهمید که این پزشک، پدر واقعی او نیست و دوران کودکی را در محیطی پر از عشق و محبت سپری کرد. اما آلبا و همسرش می دیدند که فرزندشان عادت عجیبی دارد. ویرجینیا به محض شنیدن صدای بلند یا شکستن شیشه، گوشه یی کز می کرد وناخودآگاه دست هایش را روی شکمش فشار می داد. این همان ضمیر ناخودآگاه ویرجینیا بود که این عکس العمل را به خاطر ارتباط روحی با مادر، در خود ضبط کرده و قسمتی از شخصیت او را ساخته بود.
اینکه یک جنین چگونه می تواند اندیشه ها و افکار مادر را خوانده و ماه ها با آن زندگی کند،‌ جزو اسراری است که علم و منطق نمی تواند جوابی برای آن پیدا کند. دانشمندان می گویند جنین قادر است فکر کند. آنها اعتقاد دارند روح جنین، افکار و اندیشه ها را از روح مادر گرفته و افکار و اندیشه های خود را مطابق آن شکل می دهد. اگر دقت کنید می بینید که در خانواده هایی که مرد به خانواده حکومت کرده و به نوعی افکار و اعمال خود را اعمال می کند، فرزند شباهت زیادی به پدر دارد. این تا حدودی به این دلیل است که مادر باردار عادت کرده تنها به گفته ها و کردار شوهرش فکر کند و خواسته های او را به خواسته های خودش ترجیح دهد. در این حالت، جنین که اندیشه های مادر را ضبط می کند، ناخودآگاه به خواسته ها و افکار پدر پی برده و شخصیتش مطابق شخصیت پدر،‌ پی ریزی می شود. شاید به همین دلیل است که دانشمندان ، برای داشتن فرزندی با روح و روان سالم،‌ توصیه های زیادی در مورد دوران بارداری دارند. در اینجا به جسم و تغذیه ی مادر کاری نداریم. ما می خواهیم تنها به روح که سازنده ی عواطف،‌ احساسات و شخصیت یک انسان است، ‌بپردازیم. دانشمندان می گویند همانگونه که جسم جنین از جسم مادر تغذیه می کند، روح او نیز از روح مادر تغذیه می کند. اگر چه علت و نوع این ارتباط کاملاً ناشناخته است، با این حال طی آزمایش های بسیار، ‌این ارتباط به اثبات رسیده است. ما شنیده ایم که فرزند ، بسیاری از صفات پدر و مادر خود را از طریق ژن به ارث می برد. با قسمت علمی ژنتیک کاری ندارم، اما بدانید که بخش تقریباً قابل توجهی از این مقوله، به همین ارتباط روحی بازمی گردد. ارتباطی که لحظه به لحظه،‌ همچون معلمی پیگیر،‌ به روح جنین درس داده و برای این روح، شخصیتی اولیه قالب ریزی می کند. به همین دلیل امروزه به مادران باردار،‌توصیه ی اکید می شود که به روح خود همان اندازه توجه کنند که به جسم خود می رسند. حال ما می دانیم که علت آن چیست و می دانیم که آموزش رفتاری و تربیتی فرزندان مان از همان ماه های اولیه بارداری شروع می شود نه صرفاً پس از زایمان .

منبع: 7 روز زندگی شماره 84